Maqolada yozuvchi T.Jo‘rayevning “Bozor dunyo” romanida uchlik timsoli qo‘llanishining o‘ziga xos xususiyatlari va ularning ijtimoiy-badiiy talqini tahlil qilinadi. Badiiy asar yaratilishida ijodkor qo‘llagan uchlik tamoyili va uning asar kompozitsiyasiga alohida xususiyat sifatida singdirib yuborilishi badiiy asarning shakl va mazmun birligini ta’minlovchi muhim unsur sifatida tadqiq etiladi. Tadqiqotda structural va qiyosiy metoddan foydalanilgan. Tadqiqotdan chiqariladigan ilmiy-nazariy xulosalar badiiy adabiyotda timsollarning ijtimoiy-badiiy talqinini ko‘rsatishga xizmat qiladi.