Ushbu maqolada nasriy asarlardagi perefraza haqida so‘z yuritiladi. A.Qahhorning “Sarob “, “Sinchalak”, “To‘yda aza”, “Ming bir jon”, “Bashorat” kabi asarlaridagi perefraza tahlil etiladi. Asar ishtirokchilarining o‘ziga xos xususiyatlarini ochishda, asar badiiy butunligini ta`minlashda, muallif kontseptsiyasini berilishidagi perefrazaning ahamiyati ko‘rsatib o‘tiladi. Shuningdek, bu tasviriy vositaning qo‘llanish jarayoni va usullar xususida nazariy xulosalar chiqariladi. Tahlil etish jarayonida bevosita badiiy matnga murojaat etiladi va ilmiy-nazariy xulosalar chiqariladi. Yozuvchi mahoratiga alohida e’tibor qaratiladi.