Bu maqolada murakkab sinaksisi va janrlar xilma-xilligi bilan ajralib turadigan 20 asrning 2-yarmi lirik she’riyatining turga oid xususiyatlari yoritiladi. Bu davrning eng muhim xususiyatlaridan biri xilma-xil she’riy va no’ananaviy shakllarga murojaat qilish, she’riyat uchun yangi shakllarni kashf etish va an’anaviy shakllarni moslashtirish kabilardir. Ushbu turli janrlarning shakllanishida shoir va til, shoir va badiy voqelikning uzaro ta’sirining imkoniyatlari, umuman sheriy tizim rivojlanishining uziga xos xususiyatlari, ayniqsa, yaqqol namoyon bo’ladi.

Мақолада В.Набоков ижодида рус эмиграцияси мавзуси кўрилади. Унинг ижодий фаолияти рус шеъриятининг кумуш даври охирида бошланиб, 70-йилларга қадар давом этган. Шундай бўлдики, Набоков ижоди бир вақтнинг ўзида иккита миллий адабиёт - рус ва америка адабиёти тарихига киритилган, унинг рус ва инглиз тилларида ёзилган барча романлари ҳақиқий дурдонадир. Набоков Ғарб ўқувчиларини рус адабиёти классикасининг чўқиллари билан таништиришда жуда катта ишлар қилди, Пушкин ва 19-аср ёзувчиларининг асарларини таржима қилиш билан шуғулланди.