Maqolada jahon va o‘zbek adabiyotida qo‘llanilayotgan ramziy obrazlarning murakkab va xilma-xilligi, jumladan ularning manosini anglash uchun kitobxondan yetarli bilim va malaka talab qilinishi haqida gapiriladi. Asosan M.Bulgakovning “Usta va Margarita” romani, Ernest Xemingueyning “Kilimanjaro qorlari”, “Yomg‘irda qolgan mushuk” hikoyalari, A.Kamyuning “Vabo” romani, Omon Muxtorning “Aflotun” asari, N.Eshonqulning “Tobud” hikoyasi, Xurshid Do‘stmuhammadning  “Jajman” va  “Ibn  Mug‘anniy” hikoyalaridagi ramzlarning ma’nosi va ularni yozuvchilar ijodidagi tutgan o‘rni haqida fikr yuritiladi.