Тил устида профессионал изланишлар ўтказувчи кўплаб мутахассислар-лингвист, филологлар,
шунингдек,илм-фаннинг бошқа соха вакиллари тил ва атроф-муҳитнинг ўзаро боғлиқлиги тўғрисида кўп
таъкидлашган. ХХ асрнинг 80-йиллари сўнггида рўй берган долзарб лисоний жараёнлар рус тилига ўзга
тиллардан сўзларнинг кириб келишига оид академик қизиқишни қайта тирилтирди. Иккинчи ва учинчи минг
йиллик ўртасидаги тадқиқотларнинг асосий мавзуси лингвистик ва биологик хилма-хиллик, тилларнинг йўқ
бўлиб кетиши ва жонзотларнинг қирилиши масалаларидаги паралелларни ўрганиш бўлди. Ушбу муаммо бугун
ҳам ўз долзарблигини сақлабгина қолмай, балки янада жиддийроқ аҳамият касб эта бошладики, рус тилидаги
сўзларнинг азалий шакллари чет тилларидан кириб келаётган сўзлар таъсирида ўзгариб, асл шаклини
йўқотиб қўймоқда.

 

Замонавий тилшуносликда «таржима» ёки «таржима фаолияти» деб номланувчи тиллараро нутқ фаолиятининг лингвистик аспектларини ўрганиш муҳим ўрин тутади. Замонавий таржимашуносликтиллар ва маданиятлар ўртасида билим алмашишни осонлаштиришнинг муҳим усули ҳисобланади. Хусусан, таржимон бошқа таржима версиялари ҳақида маълумотга эга бўлмаган соф таржима, сезиларли даражада муҳим ва мураккаб саналади. Маълум бир тил учун янгилик бўлиб ҳисобланган матн таржимон олдига ўзига хос масалани қўйиш билан бир қаторда ўқувчи учун потенциал қизиқарли маҳсулот бўлиб ҳам ҳисобланади.