Мақолада Шавкат Раҳмон шеъриятида қўлланган шаклий параллелизмлар тадқиқ ва таҳлил этилган. Параллел бирликларнинг бадиий матндаги аҳамияти, шунингдек, шоирнинг бу бирликлардан фойдаланиш маҳорати очиб берилган.

Мақолада Алишер Навоий достонларида ҳукмдор ва амалдорларнинг халқ билан мулоқоти, элнинг ўз раҳнамосига арзи ҳоли, инсоният манфаатлари ва тинчлиги йўлида шоҳ Искандар томонидан барпо этилган девор хусусида сўз юритилади.

Мазкур мақолада Алишер Навоийнинг “Садди Искандарий” достонидаги кема концепти ҳақида фикр юритилади.
 

Мақолада “Садди Искандарий” достонининг назмий ва насрий вариантларидаги тафовутлар “туҳфа” концепти мисолида тадқиқ этилди.
 

Мазкур мақолада Алишер Навоийнинг “Садди Искандарий” достонида қўлланган “олтин” концептининг фрейм структураси ҳақида фикр юритилади. Дастлаб концепт атамаси ва у билан боғлиқ тушунчалар назарий жиҳатдан қисқача шарҳланади. Сўнг достонда қўлланган “олтин” концептосфераси ташкил этувчилари ҳақида сўз юритилади, фикрлар асосланади.

Мазкур мақолада Алишер Навоий асарлари мисолида ўзбек тилида “сўз” конептининг олам лисоний манзараси ифодасидаги ўзига хос ўрни, бу борадаги  миллий ва шарқона қарашлар, ушбу концепт замиридаги маъно ва мазмунлар умумлашмаси ҳақида фикр юритилади. Навоийнинг ўз асарларида моҳият ва ҳодиса сифатида тавсифланган “сўз” бебаҳо неъмат ва оламнинг яралишию мавжудлиги у билан эканлиги борасидаги қарашлари таҳлил қилинади.
 

Мақолада ўзлашма сўзлар, арабча ўзлашмалар ва уларнинг ўзбек тили луғат тизимидаги ўрни, Навоийнинг сўз ўзлаштириш имкониятлари, шоир асарларида қўлланган арабча ўзлашмалар  статистикаси ҳақида  фикр юритилади.