Мақолада антонимларнинг тил ва нутқдаги роли ва вазифаси кўрилади. Антонимларнинг амалий аҳамияти уларнинг кундалик коммуникатив вазиятлардан фойдаланишдаги тушунчага боғлиқ. Лингвистик тушунча муҳим ва фундаментал бўлишига қарамай, у бошқа фанларга антонимлардан фойдаланилган вақтда вазият ва ҳолатларни яхшироқ тушунишга ёрдам беради. Улардан нотоғри фойдаланиш кўплаб тушунмовчиликлар ва маданий зиддиятларни келтириб чиқариши мумкин. Антонимларга теоретик ёндашув ва улардан фойдаланишнинг аҳамиятига мазкур мақола улар бажарадиган ролнинг қайта ишланишига тўхталади. Мақоланинг бошқа қисмида эса уларнинг дискурсдаги функциясига эътибор қаратилади.

Мақолада синонимия назарияси замонавий тилшуносликнинг марказий муаммоларидан бири сифатида тадқиқ этилади. Синонимия тилнинг турли даражаларида ўз ифодасини топиши мумкин: грамматик, сўз ясовчи, фразеологик ва лексик. Ушбу мақолада юқоридагилардан лексик синонимия эътибор марказида бўлади.
Тилшунос олим И.В.Арнолднинг сўзларига кўра, “синонимия барча тилларга хос бўлиб, тил ривожланишининг кўрсатгичи бўлиб ҳизмат қилади, чунки “ ҳар тамонлама бойитилган луғавий таркиб ривожланган услубларни назарда тутади, ва бу ўз навбатида, сўзларнинг сўнгги маълум алмаштирилиши, яъни синонимияни юзага келтиради”