Мақолада Эркин Самандарнинг истиқлол даврида яратилган “Тангри қудуғи” романида анъанавий мотив ва тимсолларнинг ўрни  таҳлил қилинган. “Тангри қудуғи” романи “Қуръони карим”дан эпиграф келтириш билан очилади. Ёзувчи илк сатрлардаёқ исломий ҳужжат-кўрсатмаларга таяниб, роман қаҳрамонларини ўз нафсини поклай олган ёхуд бу амални уддалашга қурби етмай номурод бўлган икки гуруҳга ажратади. Адиб бутун юртни уруш-қирғин, биродаркушлик ва падаркушлик қамраб олган, нафс илинжидаги турфа эврилишлар беҳад кўпайган даврда ҳам, тинчлик, меҳр-оқибатни шиор қилиб, шу йўсиндаги ишларга бош-қош бўлган иймони пок, эътиқоди мустаҳкам кишилар образини қаламга олади. Одамлар қилмишини муқаддас қудуқ суви тиниқ-зилоллиги ёхуд қон-йиринг тусига киришига қараб, ранг-мажозлар орқали