Maqolada Isajon Sultonning “Boqiy darbadar”, “Ozod” romanlarida yo‘l xronotopning o‘ziga xos o‘rni tadqiq qilinadi. Ijodkor asarlaridagi yo‘lga nisbatan ramziy va metaforik ma’noda qaraladi. Shuningdek, olam va odam haqidagi tasavvurlar  qahramonlarni xilma-xil hodislar tilida anglashidagi muhim makon va unda kechgan zamonning ijodkor uslubining namoyon qiluvchi element sifatida tahlil etiladi.